Kanion Marafa

Ruiny Gede

To pozostałości po mieście suahili, typowym dla większości miast na wschodnioafrykańskim wybrzeżu. Szacuje się, że Gede, oddalone od Mombasy ok. 100 km na północ, zostało założone pod koniec XIII wieku; jest jedną z wielu średniowiecznych osad na wybrzeżu Oceanu Indyjskiego łączących styl suahili ze stylem arabskim.

Wśród pozostałości miasta znajduje się pałac, kilka meczetów i domów. Wszystkie te konstrukcje wykonane są z kamieni i gipsu. Obecność wewnętrznych murów w tym starożytnym mieście została przypisana Portugalczykom (XVI wiek). Pozostałości po budynkach mieszkalnych ilustrują warunki życia elitarnych członków starożytnego społeczeństwa. Pomimo rozkwitu, w pierwszej połowie XVII wieku ostatnie rodziny opuściły miasto.

Uważa się, że ostateczne porzucenie Gede jest wynikiem wielu czynników, m.in. najazdu Wazimby wzdłuż wschodnioafrykańskiego wybrzeża w 1589 roku, przeniesienie szejka z Malindi i Portugalczyków do Mombasy w 1593, obniżający się poziom wód gruntowych objawiający się pogłębieniem studni przed Wielkim Meczetem oraz zagrożenie ze strony wrogo nastawionej, koczowniczej grupy etnicznej z Somalii.

Ruiny Gede zostały odkryte w 1884 roku przez Sir Johna Kirka, mieszkańca Zanzibaru, z pochodzenia Brytyjczyka. Obecnie pomnik jest ważnym stanowiskiem archeologicznym. Rdzenny las Gede jest świętym miejscem tradycyjnych rytuałów i ofiar dla otaczającej społeczności.

Chętni mogą wspiąć się na wieżę widokową położoną w koronie baobabu, aby stamtąd podziwiać okolice.

Wizyta w manufakturze obuwia

Jeśli grupa będzie zainteresowana udamy się do miejsca, w którym produkowane są lokalnie buty typu klapki i sandały.

Słynny Filar Vasco da Gamy

Zbudowany przez jednego z największych portugalskich odkrywców Vasco da Gama w 1498 roku położony jest przy nadmorskiej drodze wzdłuż plaży. Pierwotnie został wzniesiony w okolicy domu szejka w Malindi, ale później usunięty i ponownie wzniesiony tam, gdzie jest obecnie. Filar i krzyż wykonano z oryginalnego portugalskiego wapienia, aby wskazywały kierunek osobom podążającym drogą morską do Indii. Da Gama to pierwsza osoba, która popłynęła bezpośrednio z Europy do Indii. Jego odkrycie drogi morskiej do Indii umożliwiło Portugalczykom założenie w Azji długoletniego imperium kolonialnego.

Ośrodek sokolnictwa (Falconry of Kenya) w Malidi

To prywatne zoo z dużą kolekcją ptaków drapieżnych i innych zwierząt. Znajduje się w Malindi przy Lamu Road. Większość z tych ptaków została uratowana, ranna i zrehabilitowana, ale niektóre nie mogą już wrócić na wolność. Falconry oznacza sokolnictwo – sztuka układania (tresury) ptaków drapieżnych oraz łowy przy ich użyciu.

Ptasi mieszkańcy Falcony to m.in. orły, sokoły, sowy, jastrzębie. Część z nich można podziwiać z bliskiej odległości (np. nosić niektóre na dłoni w rękawicy) i obserwować, jak wykonują ekscytujące pokazy lotnicze.

Oprócz ptaków na terenie zoo znajdują się krokodyle, żółwie, małpy, warany i węże (zielone mamby, pytony i kobry). Atrakcją jest 200-letni żółw, którego można karmić bananami.

Hipopotamy w rzece Sabaki

Przy odrobinie szczęścia, przekraczając rzekę Sabaki w porze odpływu, możemy zauważyć hipopotamy zanurzone w wodzie.

Plaża Che Shale i wydmy

Ta plaża jest również znana jako złota ze względu na szczególny i niepowtarzalny kolor piasku. Tutaj zjemy lunch i odpoczniemy przed kolejnym punktem wycieczki. Możemy spacerować po wydmach Mambrui (Mambrui Dunes), kąpać się i opalać w całkowitym relaksie.

Depresja Marafa

Z Malindi do Marafa, gdzie znajduje się ten cud geologiczny, jest około 60 km. Kanion Marafa, znany również jako Hell’s Kitchen (piekielna kuchnia, kuchnia diabła), nazwę zawdzięcza temperaturze, która panuje we wnętrzu tego wąwozu.

Został on utworzony przez wiatry i deszcze w ciągu tysiącleci. Charakteryzuje się kolorowymi formacjami skalnymi z piaskowca (przeważa jednak kolor czerwony i brązowy), postrzępionymi wąwozami i wysokimi konstrukcjami podobnymi do komina (niektóre wznoszą się na wysokość 30 m).

W porze deszczowej cały wąwóz wypełnia się wodą i jej ogromne masy spływają do rzeki, która potem ma barwę czerwono-brązową. Roślinność, która tu występuje to zazwyczaj uschnięte krzewy i drzewka. Hell’s Kitchen graniczy z parkiem narodowym Tsavo East, który można zobaczyć z jednego ze wzniesień.

Miejsce znane jest lokalnie jako Nyari – „miejsce złamane samo przez siebie” – było kiedyś wielkim piaskowcowym grzbietem wynurzającym się z szeregu poszarpanych wąwozów, z czasem niszczonym przez wiatry, deszcze i powodzie. Kolory piaskowca odsłaniają białe, różowe i pomarańczowe barwy, co sprawia, że wąwóz szczególnie pięknieje o zachodzie słońca, kiedy odcienie żłobkowanych piaskowców są podkreślone.

Jak powstało Hell’s Kitchen?

Jedna z legend głosi, że to sroga kara boska, którą nałożył Bóg na bogatą rodzinę arabską zamieszkującą te tereny. Używali oni mleka do mycia naczyń i ubrań, podczas gdy lokalne plemię Giriama było głodne. Gdy Bóg zobaczył, co się dzieje, zatopił miasto. W skałach przez to widać trzy kolory: czerwony, biały i czarny. Biały oznacza mleko i ryż, które Arabowie używają do gotowania, czerwony to kolor ziemi i czarny jako kolor Afrykanów. (https://www.kalejdoskoprenaty.com/2013/06/wawoz-marafa-czyli-hells-kitchen.html)

Cały spacer trwa około godziny.